Copy Paste, 2007, Azad Gallery, Tehran
Karin Sander
Candice Breitz
Monica Bonvicini
Christian Jankowski
Kai Schiemenz
Egill Sæbjörnsson
Anatoly Shuravlev
Vadim Zakharov
He Xiangyu
Birgit Brenner
Mathilde ter Heijne
Christin Lahr
Helmut and Johanna Kandl
Copy/Paste
The first international exhibition of contemporary art after the 1979 Islamic revolution in Iran took place at the Azad Art Gallery in Tehran, Iran. Titled Copy/Paste, this groundbreaking exhibition was organized by Shahram Entekhabi and Asieh Salimian. It focused on the phenomenon of replication and appropriation in various fields such as culture, ecology, economy, identity, and media. The exhibition aimed to foster dialogue and reflection on the implications of these practices. From April 22 to May 5, 2017, the curators Shahram Entekhabi and Asieh Salimian showcased works by renowned artists who explored the concept of "copy and paste" and offered fresh perspectives on replication and creativity at the Azad Art Gallery.
Azad Art Gallery, Tehran, Iran
Conception and Curator: Shahram Entekhabi
Co-Curator: Asiyeh Salimian
Copy / Paste
(scroll down for Farsi)The exhibition Copy / Paste holds immense significance as it marks a remarkable milestone in Iran's cultural landscape. It represents the first time that renowned contemporary art is being showcased in Iran since the Islamic Revolution.
The Islamic Revolution, which took place in 1979, ushered in a period of profound social and political transformations in Iran. Consequently, an Islamic government was established, imposing stringent regulations and censorship, particularly within the realm of arts and culture. Many forms of contemporary art were deemed incompatible with the revolutionary ideology and were consequently suppressed or considered inappropriate.
During this era, the absence of prestigious exhibitions featuring contemporary art created a void in artistic discourse and hindered the free expression of ideas and creativity. However, the "Copy/Paste" exhibition aims to transcend these limitations and herald a new era of cultural development in Iran. It signifies an increasing acceptance of contemporary art forms, granting artists the freedom to express themselves and actively participate in global artistic movements.
By showcasing renowned contemporary artworks, the "Copy/Paste" exhibition not only introduces diverse artistic perspectives to the Iranian public but also fosters international dialogue and collaboration. It provides a platform for Iranian artists to connect with their global counterparts, encouraging cultural exchange and inspiring new creative endeavors. Furthermore, the exhibition serves as a catalyst for critical thinking, challenging societal norms, and exploring complex issues that may have previously been suppressed.
The significance of the "Copy/Paste" exhibition extends beyond the mere presentation of artworks. It symbolizes Iran's willingness to embrace artistic freedom, promote creative expression, and actively engage in the global arts scene. This groundbreaking event instills hope for a future where artistic and cultural expression can flourish, enriching the lives of Iranians and contributing to the broader discourse on contemporary art worldwide.
In his seminal article titled "The Work of Art in the Age of Mechanical Reproduction," Walter Benjamin presents a thought-provoking critique of the techniques and fundamental aesthetics of reproduction. Benjamin argues that the advent of mechanical reproduction diminishes the inherent "aura" of an artwork. Reproducing an original piece of art allows for its potential "updating" and caters to the demands of the viewer. Nevertheless, as the media landscape has undergone significant transformations in the past five decades, particularly with the emergence of electronic media, the internet, and social networks, the definitions put forth by Benjamin have become subject to these changes. Nonetheless, Benjamin's perspective remains pertinent in contemporary times.
A notable example demonstrating the principles espoused by Benjamin can be observed in Islamic ornamentation, wherein a form of Copy/Paste (as derived from Benjamin's insights) is evident. Islamic art, constrained from direct representation, derives its identity and beauty from geometric patterns and calligraphy. Geometry and its influence form the crux of the cultural aesthetics in this region. The foundation of Islamic ornamentation lies in the repetition of initial shapes, showcasing a profound comprehension of spatial arrangement. The reproduction and transcription of Holy texts, considered a para-religious practice, offered calligraphers a means to express their emotions and creativity, albeit at the expense of readability, as cursive Arabic lettering favored aesthetic appearance. In the digital age and era of globalization, the phenomenon of reproduction has been intensified and expedited. While this subject matter is commonly associated with the advertising industry, it is frequently contested within cultural and artistic discourses, as seen in phenomena such as biennials. Artists participating in the Copy/Paste exhibition center their work on the influence of reproduction in areas such as culture, environment, economy, and media identity. Through their creations, they strive to address questions that have become increasingly pertinent in the production of art, including inquiries about authorship, printing rights, copyright issues, and the manipulation and control of information related to the presented subject matter.
Another aspect worth considering is the limitation imposed on the number of copies. "Limited editions" or multiple editions provide an opportunity to expand the market reach for a finite number of copies of an original artwork. While this may foster democratic access to the art market, it inevitably blurs the exclusivity of each individual art piece.
The primary focal points of this exhibition revolve around the concepts of forgery and plagiarism in art, re-enactment, the utilization of found footage, as well as the exploration of propaganda, mass media, and ecological monoculture.
"Copy/Paste" is an artistic and cultural initiative that seeks to introduce a collection of artworks to the local art scene in Iran, while adhering to current global standards. Shahram Entekhabi, an active artist and curator, conceived and executed the project in collaboration with curator Asieh Salimian, who operates in both Europe and Iran. The participating artists all reside in Berlin and possess a global presence. The choice to focus on Berlin-based artists is not only due to Entekhabi's residency there but also because contemporary Berlin serves as a vibrant hub for international artists.
The exhibition features representatives from the Venice Biennale National Pavilion, including artists such as Candice Breitz (2005 and 2017), Egill Saerbjornson (2017), Vadim Zakharov (2013), Monica Bonvicini (1999, 2001, 2005, 2011, 2015), Christin Lahr (2015), Christian Jankowski (1999, 2013), and Anatoly Shuravlev (2009). Egill Sæbjörnsson was selected as the Icelandic representative at the 57th Venice Biennale in 2017, while Candice Breitz and Mohau Modisakeng presented a significant joint exhibition at the South African Pavilion in Venice, Italy, from May 13 to November 26, 2017.v
Furthermore, the exhibition includes professors from European universities and academies, such as Candice Breitz, Birgit Brenner, Mathilde ter Heijne, Christian Jankowski, Christin Lahr, and Karin Sander. Christian Jankowski, who previously served as the curator of "Manifesta 10" in Zurich, is among the participating professors. Additionally, Helmut and Johanna Kandl, He Xiangyu, Karin Sander, and Kai Schiemenz have showcased their artworks and projects at various international biennials and prominent museums worldwide.hanna Kandl, He Xiangyu, Karin Sander and Kai Schiemenz have all had art work and/or projects in international biennales and major museum around the world.
نمایشگاه گروهی بین المللی با اشاره به پدیده کپی پیست در زمینه های فرهنگی، محیط زیست، اقتصاد، هویت، و رسانه
هنرمندان شرکت کننده: مونیکا بن ویچینی ; کندیس برایتز ; بریگیت برنر ; ماتیلده تر هاینه ; هی ژانگجو ; کریستیان یانکوسکی ; هلموت + یوهانا کاندل ; کریستین لار ; کارین ساندر ; اگیل سربیونسون ; کای شیمنز ; آناتولی شوورالف ; وادیم زاخاروف
ایده و کیوریتور: شهرام انتخابی
کو کیوریتو: آسیه سلیمیان
هشتم تا نوزدهم اردیبهشت ۱۳۹۶
گالری طراحان آزاد ، تهـران , ایران
شاخصه اصلی هنر قرن نوزدهم استیلا درک ملی گریانه از هنر بود ناشی از یک قوم شناسی استعماری و بر اساس تفکری مدلی دیکوتومی از جهانی. کشورهای بسیار توسعه یافته اربابان استعمار در یک طرف و کشورهای توسعه نیافته و تحت استعمار و ظلم و ستم و در طرف مقابل بودند. در اوایل قرن بیستم به این مدل ویژگی های دیگر اضافه شد و تناقضات عمیق ترشدند. در حالیکه درک هنر آوانگارد از مدرن، مردانه، آینده گرا، جهانی، بین المللی و محتوایی بود د روبروی ، مفهوم هنری "بدوی" به عنوان سنتی، قومی، زنانه، احساسی و فیزیکی از سوی دیگر قرار داشت. در حالیکه دوران جنگ جهانی دوم می توان وقفه تاریخی تحولات هنری دید، احتمالا در ده شصت برای اولین بار واژه "جهانی شدن" فراگیر شد، که این ایده در ده هشتاد منجر به استهلا "تغییر به دوران جهانی" شد. مدل "هنر جهان" پشت سر گذشته شد و جایگزین ان روندی از برگزاری"دوسالانههای بینالمللی جهانی" شد که با یک جمعیت در حال رشد از کیوراتورها, نماینده و دلالهای بین المللی به طور فزاینده نمایشگاه هایی با هنر منطقه و بین المللی ارائه دادند. بنابراین تغییر یک هنر مدرن (غربی) به عنوان یک "هنر معاصر " تبلیغ و پروپاگاندا شده, و با برگزاری فزاینده ای از دوسالانه در مناطق مختلف در سراسر جهان، دوگانگی بین مرکز و پیرامون را از میان برد. "هنر جهان" به عنوان هنر همه زمان ها و قم و ملیتها، که در دوران استعمار در غرب آوری و در موزه ها انباشته میشدند, توسط یک هنر جهانی جایگزین شدند، ولی تنها ظاهرا در ارتباط با هنر "غیر-غربی" است, که در ان تنها هنرمندانی میتوانند ورود کننند که به منشاء خود اشاره کرده و به عنوان "سرویس-هنر", "مغایرت" خود را دائمان مطرح نمایند. در نتیجه تعداد زیادی از این هنرمندان کشورهای خود را ترک کرده و برای ادامه کار در آن آنجا آثار خود را عرضه در بازار میکنند که آثارشان به عنوان اکسوتیک "عجیب و غریب یا بیگانه " قابل عرضه در بازار هستند. آنها یا باید بدون قید و شرط وفق دهند و یا به این تن دهند که به لحاظ "ایدئولوژیک مختلف» یعنی به عنوان سنتی, صنایع دستی، دهاتی بودن و نه به عنوان "معاصر" در نظر گرفته شوند. در واقع به این صورت مدرنیته ادعای جهان شمولی خود را ادامه میدهد. هنر"مرموز/ بیگانه" درست عرضه در بازار، اما قابل درک نیست. یکی از جنبه های سامانه معاصریت شکاف بین نسلها است: در ایران، که در آن هنر "مدرن" در اواسط قرن بیستم نشانه یی سنتی و اسلامی داشت, در عصر جهانی بدون هنرمندان نسل های قدیمی تر را در "تاریخ هنر معاصر" ادغام کردند بدون اینکه این هنرمندان در واقع در تحول "هنر معاصر" نقشی بازی کرده باشند. به عنوان مثال، میتوان جریانی هنری مکتب "سقاخانه" دید. که در دههٔ ۱۳۴۰ شمسی با استفاده از عنصرهایی از هنر مدرن و برخی از عنصرهای تزیینی هنرهای سنتی و دینی، در ایران شکل گرفت. "هنر جهانی" عمدتا خادم منافع اقتصادی است، به همان صورت که جهانی شدن را جنگ قدرت برای بدست آوردن بازارها میتوان دید. در سال ۲۰۰۸، در کنفرانس بین المللی هنر دبی"هنر" (به خصوص هنر خاورالمیانه) عنوان یک کسب و کار مطرح و بویژه جنبههای استراتژیک آن برسی شد. که باید از لحاظ اقتصادی توسعه یابد
"حمایت از هنر در عصر کسب و کار" میز گرد در مرکز مالی بین المللی دبی ، ۱۸ مارس ۲۰۰۸ – مشکلات عمیقی برای طراحی یک نقشه جهان "هنر جهانی" مشخس میشود زمانی که برای ایران و وابستگی جغرافیایی فرهنگی ان را در نظر بگیریم: آیا ایران بخشی از منا (منا به معنی خاورمیانه و شمال آفریقا اصطلاحی میباشد که برای نامیدن کشورهای عمده تولیدکننده نفت که در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا قرار دارند به کار میرود) است و یا فضای فرهنگی مستقل است؟
در عمل نمایشگاه های فعلی در ایران می توان گفت که در بسیاری از موارد آثار ارائه شده منعکس احساس پوچی، , سردرگمی و فقدان ژرفانمایی یا پرسپکتیو هستند. با مجرایی متکی بر به اصطلاح "هنر مدرن ایرانی" در تراکم گیج کننده از سبک های مختلف دوران هنر(امپرسیونیسم، اکسپرسیونیسم، سوررئالیسم، کوبیسم و رئالیسم) گذشته گرایانه با داشتن حس نوستالژیک نسبت به حوادث گذشته: احیای سلسله های ناموفق و اظهار تأسف از قیام های مردمی نافرجام. به امید اتصال به جوامع غربی و «جهان آزاد» فاقد، یک چشم انداز برای تغییر در وضع موجود. گاهی اوقات نیز نسخه از استراتژی های هنر غربی بدون اشاره مستقیم به زمینه و تاریخ شرایط تولید ان
مشکلات محیط زیستی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی نسبتا طنین کمی در هنر معاصر کشورجا پیدا میکنند. در صورتی که تهران در میان دیگر شهرهای آلاینده دنیا قرار دارد. شاید مانند سالهای دهه ۵۰ در رتبه اول قرار نگیرد، اما ساکنان این شهر ۱۲ میلیونی، ۴ ماه از فصل سرد سال را به طور تقریبا دایم هوای مسموم تنفس میکنند و همچنین کمبود آب مشکلات غالب محیط زیستی هستند. سرمایه داری تهاجمی، تبعیض و وضعیت نابرابر زنان،آمار در حال رشد جرم و جنایت ، ویرانگری استفاده از مواد مخدر، تعداد بالای بیکاری و مهاجرت روستاییان به شهر، عدم وجود یک جامعه مدنی و فقد چشم انداز در بین جوانان تشریح وضعیت اجتماعی-سیاسیت. تاثیر تحریم های بین المللی و پیامدهای انقلاب اسلامی در سال 1979 این کشور را در یک حالت دائمی بین لتارژیو امید قرار داده. شاید دلایل و منشا این مسئله ها جابجایی یا محلی سازی هنر ایران در زمینه "هنر جهانی" باشد, که در ان روبرویی است که هنرمندان با شکافت و آشفتگی هویتی که توسط مدرن بوجود آمده بود
همچنین وضعیت هنری توسط شرایط غامض نمایشگاهی شکل گرفته. از طرفی، تقربا مکانی با بودجه عمومی برای نمایش هنر مستقل وجود ندارد, به علاوه، بخش گالری در تأثیر و اهمیت رشد کرده است، تا اینجا است که تا کنون کم و بیش تنها امکان اراء عمومی برای یک هنرمندان است. با این حال، در اینجا یک جمع کلکسیونرهای شخصی نفوذ زیادی دارند, که مفهوم هنریشان تابع و متمکز بر روی جنبه تزئینی هنر است. همچنین لازم به ذکر است که نشریات در مورد هنر معاصر ترجمه و در دسترس هستند. کاتالیز شده توسط اینترنت به هر حال آغازیست ظریف است برای ارتباطی تقریبا همزمان با هنر در زمینهای عکاسی، چیدمان، پرفورمنس و ویدئو, که متاسفانه به علت عدم آموزش دانشگاهی در مواردی تنها تقلیدی صرف و کپی مدل های غربی می انجامند
"پروژه کپی/ پست" امکانی است برای یک تماس مستقیم با صحنه هنر معاصر ایران, و میتواند سهمی باری یک رویکرد پایدار باشد. "کپی / پیست"می خواهد عملکردِ هنری پدیدهی تکثیر و تکرار و نسخه برداری را بررسی کند. پدیده ای آشنا اما نه چندان مرور شده که در جاهای مختلف جهان تعریفش متفاوت است. تا آنجا که به خاورمیانه مربوط است "کپی / پیست" همچون سراب، فاقد یک واقعیت ملموسِ فرهنگی ست و کامل و عملگرایانه ترجمه نشده. از آن سو، کنکاش در پدیدهی نسخه برداری یا کپی کردن، ریشه ای عمیق در گفتمان فرهنگ اروپایی دارد. آنجا، نسخه برداری متعدد "هاله" زداست. همچنین، نسخه برداری در آنچه هنر اسلامی می خوانیم و نیز نوعِ برخورد با متنِ نوشتاری نزدِ سنت گرایان، دارای نقشی قدرتمند است و شخصیتِ هنری، فکری و جهان بینی هر نهاد را بازتاب می دهد
"والتر بنیامین" در مقاله ای به نام "اثر هنری در عصر تکثیر مکانیکی" برای اولین بار تکنیک ها و اصول زیبایی شناسی کپی کردن را به چالش کشید. بنا برعقیدهی او "هاله" (که او "اورا" می خواند)، با "قابلیت تکثیر مکانیکی" ناپدید می شود. نسخه برداری متعدد از اثر اصلی، "اجازهی به روز رسانی شدن آن را فراهم می کند" و پاسخگوی نیازهای متقاضیان است. البته، تغییر رسانه در ۵۰ سال گذشته و ظهور رسانه های الکترونیکی، اینترنتی و شبکه های اجتماعی، تمامِ تعاریف را دستخوش تغییر کرده است. با این حال به نظر می رسد دراینجا دیدگاه بنیامین همچنان به روز است
هنرِ اسلامی چون از تصویر سازی مستقیم منع شده، از نقشمایه های اسلیمی، طرح های هندسی و خوشنویسی هویت گرفته و شکیل شده است. هندسه و نفوذش محوراصلی زیبایی شناسی این منطقهی فرهنگی است. تکرار یک شکل اولیه، تشکیل دهنده تزئینات اسلامی و نشان دهنده درک زیادی از فضاست. تکرار و بازنویسی یک متن مقدس که عملی شبه مذهبی بوده، به نفع یک ظاهر زیبا ودر راستای تحقق خلاقیت وشکوفایی احساساتِ خوشنویسان، به پس زمینه رفت و از خوانایی متنی که با خطوط و حروف کج و شکسته تشکیل شده بود، کاست — در عصر دیجیتال و جهانی شدن پدیدهی نسخه برداری شتاب و شدت گرفته است. با وجود این که این مسئله با صنعت تبلیغات مرتبط است، در گفتمانهای هنری و مناسباتِ فرهنگی (از جمله دوسالانه ها) به صورت مداوم به چالش کشیده می شود. هنرمندان نمایشگاه "کپی / پیست" محور اصلی کارخود را تاثیرِ نسخه برداری و تکثیر در مسائل فرهنگی، محیط زیست، اقتصاد، هویت ورسانه قرار دادند. به این صورت به پرسش سوالاتی می پردازند که تولید هنری؛ بیشتر از همیشه با آن روبرو است. مانند نویسندگی، حق چاپ، کپی رایت - کپی لفت، وغیره. ضمنا مشخص بودن منبع، کنترل و دستکاری اطلاعات از زیر عنوان های مرتبط با موضوعِ مورد نظر هستند. موضوع دیگر محدودیت نسخه است."نسخه های محدود" (یا چند نسخه ای) امکانی برای بازاریابی تعداد زیادی از یک اثر را فراهم کردند و می توان گفت شاید، عامل ترویج دموکراسی در بازار هنر شدند اما، منحصر به فرد بودگیِ اثر طبعا کمتر شد
مضامینِ دیگر پروژه شامل: هنر جعل و سرقت ادبی، اجرای مکرر وهمینطور برخورد با تبلیغات، رسانه های جمعی و تک محصولی هستند
"کپی / پیست" یک تلاشِ جدی فرهنگی و هنری ست تا با استاندارد های روزِ هنرِ دنیا، مجموعه ای در اختیارِ هنر ایران قرار دهد. "شهرامِ انتخابی" هنرمند و کیوریتورِفعال در هر دو منطقه، این پروژه را ساخته و پیش برده است. تمامیِ هنرمندانِ شرکت کننده ساکنِ برلین هستند و بدون استثنا شخصیت های فعال هنر در سطحِ جهان اند. تمرکز بر روی هنرمندان مستقر در برلین، نه تنها به دلیل این واقعیت است که انتخابی خود در برلین زندگی می کند، بلکه برلین مرکز زندگی جامعه بزرگ هنرمندان بین المللی است. با نزدیک به ۴۵۰ گالری و همچنین حدود ۲۰۰ مکان غیر تجاری که در بیش از ۵۷۰۰۰ متر مربع فضای نمایشگاه, و سالانه با به نمایش گذاشتن بیش از ۶۰۰۰ هنرمندان از تمامی دنیا که در برلین میکننند, این شهر را کانونی بین المللی برای صحنه هنر میسازد
آثار اراء شده در نمایشگاه شامل کارهای انجام شده هستند (کندیس برایتز، بریگیت برنر، هی ژانگجو، کریستیان یانکوسکی، آناتولی شوورالف و وادیم زاخاروف) و پروژه های در حال انجام ( مونیکا بن ویچینی ، ماتیلده تر هاینه، هلموت + یوهانا کاندل، اگیل سربیونسون و کای شیمنز) که برای موقعیت های خاص در ایران ادامه خواهد داشت و در هر محل نمایش دوباره تولید خواهد شد
در میان هنرمندان نمایشگاه نمایندگان پاویون ملی در دوسالانه ونیز: کندیس برایتز (۲۰۰۵ و ۲۰۰۷), اگیل سربیونسون (۲۰۱۷), (وادیم زاخاروف ۲۰۱۳), مونیکا بن ویچینی (۱۹۹۹, ۲۰۰۰۱, ۲۰۰۵, ۱۲۰۱۱ و ۲۰۱۵) ، کریستین لار(۲۰۱۵) کریستیان یانکوفسکی (۱۹۹۹.۲۰۰۱) و آناتولی شوورالف (۲۰۰۹) شاخص اند
بریگیت برنر، ماتیلده ترهاینه، کارین ساندر، کریستین لار اساتید هنر در دانشگاه و آکادمی های اروپا هستند کریستیان یانکوفسکی کیوریتور "مانیفستا ۱۰" در زوریخ بود. هی ژانگجو، هلموت + یوهانا کاندل، کارین ساندر، کای شیمنز پروژه هایی در دوسالانه های بین المللی و موزه های بزرگ در سراسر جهان داشتند
